[Gandur] Kynning bókarinnar: Hávamál. La voce di Odino.

[frettatilkynning at thjodminjasafn.is]

Kynning bókarinnar: Hávamál. La voce di Odino.

Þriðjudaginn 28. september 2009 mun Antonio Costanzo kynna nýja útgáfu 
Hávamáls á ítölsku sem hann hefur unnið. Kynningin fer fram kl. 12:05 í 
fyrirlestrasal Þjóðminjasafns Íslands.

Um útgáfu bókarinnar segir Antonio: „Samskipti milli norrænna landa og 
Ítalíu hófust eins snemma og saga norrænna þjóða. Á þjóðflutningartímum 
fóru margar germanskar og þá sérstaklega norrænar þjóðir um rómverska 
heimsveldið, hertóku svæði og námu land. Margir flokkar settust að á 
Ítalíu, þannig að ný menning, germönsk og stundum norræn hafði mikil áhrif 
á gamla rómverska heiminn. Á þennan hátt risu mörg rómversk-germönsk ríki 
þar sem vestrómverska heimsveldið hafði eitt sinn verið.
Þetta flæði manna og hugmynda hélt áfram á komandi öldum. Seint á áttundu 
öld námu nokkrir norðmenn land í Norðurfrakkland, í því héraði sem enn 
kallast Normandie. Tveimur öldum seinna fóru nokkrir franskir norðmenn frá 
Frakklandi og skiptust í tvo flokka. Öðrum flokkinum stjórnaði Vilhjalmur 
annar sem hertók Bretland og varð þar konungur. Hinn flokkurinn fór á 
suðrænar slóðir og vann borgina Napólí á Suðurítalíu. Frá þessum tíma er 
þjóðskrá rituð í Amalfí, nokkrum kílómetrum fyrir sunnan Napólí, þar sem 
fræðimenn fundu nafn Jonaccharusar sem er latínugert nafn samsvarandi 
Jónakri, nafn sem stendur í Eddukvæðum en hefur hvergi annars staðar 
fundist.
Allt þetta flæði manna og hugmynda sem hér er sagt frá, stefndi til 
suðrænna landa, sjaldan öfugt. En þó, nú fer áhugi Ítala og sérstaklega 
Suðurítala á norrænum síðum vaxandi. Eftir margar aldir er þetta flæði 
hugmynda að breyta um stefnu: úr suðri til norðurs. Ástæðuna fyrir því má 
áreiðanlega finna í hjörtum nokkurra manna, niðja norrænna þjóða sem 
settust að í suðrænum löndum.

En af hverju að þýða Hávamál yfir á ítölsku? Þetta er eitt fárra rita, þar 
sem hægt er að finna heimspeki fornnorrænna þjóða. Víðast hvar á 
Norðurálfu voru hugrekki og kapp víkinga þekkt. En hvað bjó í hjörtum 
þeirra? Hvað hugsuðu þeir er þeir sigldu í leit að nýjum löndum og 
ævintýrum? Svörin við sumum þessara spurninga má sjálfsagt finna í 
Hávamálum. Þau eru reyndar enn merkilegri. Hávamál endurspegla ekki 
einungis tilfinningar og hugsunarhátt fólks. Þau sýna einnig skipulagða 
heimsmynd og hægt er að skynja og skoða þar marga þætti heimspeki annarra 
þjóða. Ég ber því saman nokkur hugtök Hávamála við hugsunarmyndir 
rómversks stóísma og upprunalegs búddisma, enda líkist hugtakið sæla í 
Hávamálum hinni stoísku apatheiu. Þess konar sæla er engin jarðbundin 
tilfinning heldur niðurstaða djúprar hugleiðslu sem breytir manni í 
„óásækjanlegan“ kastala.
Þó tel ég að hægt sé að finna sitthvað fleira í Hávamálum. Það verður 
ljóst strax frá fyrstu erindunum að hinn andlegi stígur manns er samskonar 
ferð. Um leið og ég las í bók „La Dottrina del Risveglio“ eftir Evola um 
bikkhu, sem voru eins konar flakkandi „andarannsóknarmenn“, datt mér í hug 
nokkrar fallegar vísur Hávamála um gestrisni og ferðalög. Ég ímyndaði mér 
að þeir vestrænu flakkarar voru sláandi svipaðir hinum eineygða Guði. 
Sjálfsforn Óðins sem hékk vindgameiði á, það er að segja á Yggdrasli, 
minnir á Búddha við fætur heimstrésins þar sem hann öðlast þekkingu 
veraldar.“
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: http://listar.hi.is/pipermail/gandur/attachments/20090928/2db20367/attachment.html